Column – Het wordt altijd weer lente

Ik heb besloten elke maand een column te schrijven, waarin ik mijn lessen van de afgelopen maand met je deel. Zoals je van me bent gewend; eerlijk, kwetsbaar en met een vleugje humor.

Nadat ik al 2,5 jaar riep dat ik hartstikke immuun was voor Covid, bleek dat niet waar te zijn. Ik weet nog steeds niet wie het precies heeft meegenomen, maar onze bacillenbommetje a.k.a. de Peuter heeft het ruim verspreid inclusief alle opa’s en oma’s. Oeps. Ik ben er 4 dagen flink ziek van geweest. Moe. Moeër. Moest. Dat laatste bleek een woord wat vaker voorbij kwam, want ik moest vanalles van mezelf.

Het was een maand waarin ik weer mijn eigen nieuwe ritme moet vinden. Nadat we het grootste gedeelte van januari in Kaapstad hadden doorgebracht, kwam ik in februari letterlijk en figuurlijk in een winter terecht. 

Het voelde soms zo vlak.
Zo leeg.
Zo moe. 
Zo frustrerend.

Had ik hier mijn baan voor opgezegd?

De bekende “is dit het nou” kwam weer voorbij. De 10K maanden van andere ondernemers vlogen me om te horen en ik durfde mijn Moneybird bijna niet te openen. 

Langzaam aan werd het weer lente. Buiten, maar ook binnen.
En ik haalde er twee ontzettend waardevolle lessen uit:

1) Vrijheid is niet mijn enige waarde.

Ik had namelijk ontzettend veel vrijheid. Een bijna lege agenda. Alle tijd om te gaan en te staan waar ik wilde. Maar ik miste iets. En dan iets bleek verbinding te zijn. Nadat ik mijn eerste sessie van Soulstories had ervaren, dacht ik weer: Oh ja, dit is het! Dit is wat ik zo leuk vind om te doen, groepen begeleiden, support bieden en hierin mijn creativiteit en vrijheid kwijt kunnen.

2) Het moet eerst winter worden, voordat het lente kan worden

Ik kan nu achteraf zeggen dat de periode echt nodig was. Het moest eerst stil worden, ook al had ik hier in het moment zelf een gruwelijke hekel aan. Maar het moet eerst leeg zijn, voordat er weer iets op kan bloeien.

Het deed me ook denken aan het nieuwe project wat ik deze maand startte: On Life – een social media detox box om je schermtijd te verminderen. Ik was echt een onwijs lastige klant voor mijn vormgever (sorry Marije) want ik kwam er maar niet uit met de kleuren. Uiteindelijk is het goed gekomen, maar mijn vormgever gaf aan; Ja ik denk dat het zo moeilijk was, omdat jij een leuk “stijltje” wilden en je niet eerst het fundament van je merk heb gebouwd.

Oh ja. 

Want het moet eerst leeg zijn om op te bouwen, maar ook vruchtbaar. Er moet eerst een fundament komen, voordat het weer gaat stromen. Anders word je zomaar overal in meegezogen, maar je wilt eerst wel stevig staan. 

Ik geloof dat het fundament weer staat. Ik voel de lentekriebels. Om weer naar buiten te gaan. Te ervaren. Te verbinden. Maar bovenal te genieten.

Ik kijk naar buiten en het sneeuwt nu en ik glimlach. 
Wat hebben we toch weinig invloed op wat er om ons heen gebeurt. 
En des te meer invloed op hoe we er mee om gaan. 

Ik ben blij dat m’n innerlijke winter weer voorbij is, maar ik had me er ook wat meer aan over mogen geven. Het wordt altijd wel weer lente. Ik hoef het niet zo te forceren.

Ik heb in ieder geval zin in ijsjes, terrasjes, zonder jas naar buiten en zonnebrand vergeten te smeren, jij ook?