Column – Relax nothing is under control
Ik heb besloten elke maand een column te schrijven, waarin ik mijn lessen van de afgelopen maand met je deel. Zoals je van me bent gewend; eerlijk, kwetsbaar en met een vleugje humor.
Alle vluchten naar Zuid-Afrika gecanceld gaf de kop van het nieuwsartikel aan. Precies twee weken voor vertrek voor ons eerste digital-nomad-avontuur als familie. En ik merkte wat het met me deed:
Namelijk heel weinig.
En dat is best bijzonder voor deze ex-controlfreak. Het deed me meteen denken aan wat Susan Smit onlangs zei in haar Eveningtalk in Deventer: “Ik denk dat we van alle maatregelen van het afgelopen jaar leren om mee te gaan in het onbekende. We leren steeds meer dat we geen invloed hebben om de omstandigheden en hoe we daarin kunnen meebewegen.”
En dat is precies wat het nieuwsartikel van mij vroeg. De grap is dat het nóg spannender werd. Eerst bleek onze peuter de waterpokken te hebben en met waterpokken mag je niet vliegen. Dus nadat de huisarts echt 3x moest knikken om te bevestigen dat het helemaal veilig was, geloofde ik toch weer wat het door kon gaan. Tot een avond van tevoren. We besloten vroeg te gaan slapen op Oudjaarsavond en ik checkte nog één keer uit automatisme mijn telefoon: Vlucht gecanceld.
Januari was een maand van meebewegen met de omstandigheden. En ik besefte me hoe de afgelopen jaren steeds beter ben geworden in acceptatie. Acceptatie van alles wat is. Vroeger kon ik me echt heel druk maken over dingen waar ik totaal geen invloed op had. Regen. Vertraging. Hoe andere mensen reageren. En ik glimlachte, want al deze jaren mediteren en persoonlijke ontwikkeling hebben er tot geleid dat ik er steeds beter in word.
Januari was een maand waarin niks onder controle bleek te zijn. De peuter sliep (bijna) niet in Kaapstad, dus mijn romantische beeld om ’s avonds de laptop open te klappen en met een heerlijke Zuid-Afrikaans wijntje nog lekker geïnspireerd aan de slag te gaan, verdween op de eerste avond al. Het was constant meebewegen met wat is.
En dat zorgde ervoor dat ik nog wat meer ben gaan achteroverleunen. We hebben zo weinig onder controle. Natuurlijk zijn er periodes van actie ondernemen. Gelukkig wel! Dat zorgt voor ontzettend veel plezier en voldoening. Maar ik ben gestopt met de ratrace om alles maar te willen controleren en overal invloed op te willen uitoefenen.
En het mooie is: de tijd die ik normaal gebruikte om te controleren, hard te werken en de focus te leggen op wat er gebeurt in mijn omgeving, zet ik nu om in extra momenten van stilte.
The inspiration you seek is already within you. Be silent and listen, zei Rumi en ik ben daar helemaal van overtuigd. Dus ik stop met forceren, leun achterover en schenk mezelf dan maar hier een wijntje in.
